Gakkou no Kaidan (1995) โรงเรียนสยองขวัญ ภาค 1

เรื่องย่อ Gakkou no Kaidan (1995) โรงเรียนสยองขวัญ ภาค 1

หนังญี่ปุ่นแนวสยองแบบเด็กๆ เรื่องนี้ผมก็พอจะได้ยินชื่อมาบ้างครับ ได้ข่าวว่าฮิตพอดู จนต้องมีการทำตอนต่อออกมากัน มันก็ชวนชมล่ะครับ เพราะรู้ๆ กันอยู่ว่าหนังญี่ปุ่นแนวสยองน่ะ มันออกรส ไม่ต้องอื่นไกลเลยครับ คู่หูคู่ฮานี่แหละ ขนาดเป็นหนังฮานะ แต่พอเป็นตอนที่คู่หูไปอยู่ในบ้านผีสิง มันก็น่ากลัวเอาการนะครับ ดังนั้นพอได้ทีผมก็เลยต้องหามาดูจนได้ เรื่องราวก็เป็นเด็กกลุ่มหนึ่งได้เดินหลงไปยังอาคารร้างของโรงเรียน แล้วก็เผชิญหน้ากับเหล่าผีร้ายที่สิงอยู่ ขณะเดียวกัน ทางออกทุกประตูก็ถูกปิด ทางเดียวที่จะรอดได้ก็คือ สู้กับพวกผีทั้งโขยงนั่นแหละครับ อืมม์ หนังสำหรับเด็กครับ บอกตรงๆ ว่าผู้ใหญ่ดูไปจะฮาด้วยซ้ำ แต่เชื่อได้เลยว่าเด็กน่าจะกลัว ถ้าลองว่าพูดถึงหนังหรือการ์ตูนสำหรับเด็กเนี่ย ญี่ปุ่นกินขาดนะครับ มันมักจะมีเสน่ห์และลีลาที่ทำให้เด็กติดใจ เรื่องนี้ก็เหมือนกันครับ แม้ว่าเด็กดูแล้วอาจจะกลัว แต่ก็ยังสนุกตามไปด้วยได้ ยิ่งเด็กญี่ปุ่นซึ่งแทบทุกคนต่างเคยได้ยินตำนาน “ผีตามโรงเรียน” กันมาทั้งนั้น และทุกปีพวกเขาก็จะมีการจัดเทศกาลทดสอบความกล้ากัน ไม่รู้นะครับ ผมว่าคนญี่ปุ่นไม่เชิงว่าจะกลัวผีกันนัก มันออกจะเป็นในเชิงอยากรู้อยากเห็นมากกว่า เรื่องกลัวน่ะเป็นรองครับ มันอยากลองของมากกว่า แล้วสำหรับผู้ใหญ่ล่ะ …. อืมม์ อันนี้ต้องปรับใจเรื่องความสยองก่อนดูครับ มันไม่ได้สยองเลือดสาดอะไรซักหน่อย และไม่ได้หลอนหนักแบบพวก Ju-On ยกเว้นว่าคุณๆ จะเคยได้ยินตำนานสยองกันมาบ้าง เช่น คุณฮานาโกะในห้องน้ำ, หุ่นสยองในห้องวิทย์ แต่ที่ผมชอบ (และยอมรับเลยว่าโคตรจะกลัว) นั่นคือ นางปากฉีก ครับ ซึ่งในหนังโผล่มาแค่ฉากเดียวก็จริงแหล่ แต่ผมก็สะดุ้งครับ สยองดี ยอมรับเลย แต่ถ้าคุณไม่เคยได้ยินตำนานใดๆ ก็อาจจะไม่สะดุ้งสะเทือนอะไรนัก เพราะตัวนี่ตัวนั่นมาจากไหนก็ไม่รู้ใช่มั้ยล่ะฮะ แค่โผล่มาเอง พอไม่รู้ที่มาความกลัวก็อาจจะลดลงไป สำหรับผม หนังไม่ได้น่ากลัวนักครับ (ยกเว้นนางปากฉีก) และยังยาวเกินไปหน่อยด้วย ตั้งเกือบ 2 ชั่วโมงแน่ะ จริงๆ แค่ 90 นาทีก็เหลือแหล่แล้ว หนังเลยอืดไปโดยปริยาย ช่วงกลางนี่ไม่มีอะไรครับ ช่วงท้ายค่อยมาโอเคหน่อย แต่ก็ไม่ได้เจ๋งโคตรอะไรหรอกฮะ ก็เหมือนนั่งดูหนังสัตว์ประหลาดของญี่ปุ่นเค้า เท่านั้นเอง จริงๆ หนังมีจุดน่าประทับใจอยู่นะครับ สำหรับผมที่ประทับใจเรื่องนี้กลับไม่ใช่ความสยอง แต่เป็นประเด็นเล็กๆ ที่ชวนอบอุ่น เกี่ยวกับ “ผีขี้เหงา” … อืมม์ ผีก็เหงาเป็นนะครับ ดูๆ ไปก็มีตรงนี้แหละที่ค่อนข้างชอบอยู่ แค่คำว่า “ขอบใจนะ ฉันสนุกมาก” นี่ก็มีความหมายแล้วล่ะครับ ใครจะว่าไงก็ตาม แต่อาคารมืดๆ ตามโรงเรียนยามค่ำคืนนั้น น่ากลัวนะครับ ผมล่ะไม่ไปเดินเล่นคนเดียวแหงมๆ และอย่างน้อยหนังก็ใช้บรรยากาศเหล่านี้ทำให้หนังดูโอเคขึ้น และสำหรับหนังเรื่องนี้ผมว่าสำหรับเด็กและคนขวัญอ่อน นี่เป็นหนังที่เหมาะมากเลยครับ เพราะมันไม่น่ากลัวนัก แต่ก็พอจะทำให้คนขวัญอ่อนสะดุ้งได้ แต่ผมว่าใครชอบตำนานผีญี่ปุ่นตามโรงเรียนนี่น่าจะอินมากหน่อย สำหรับคนขวัญแข็ง ก็แล้วแต่รสนิยมล่ะครับ ถ้ามองว่าเป็นหนังผจญภัยผมว่าก็พอได้นะ ส่วนผมถือว่าดูได้เรื่อยๆ แต่ยังไม่ถึงกับชอบครับ สองดาวกว่าครับ